مقاله‌ی ویژه

امنیت سایبری فناوری

آیا گوشی‌های هوشمند ما می‌توانند به سلاح تبدیل شوند؟

بررسی یک سناریوی خطرناک اما ممکن در دنیای فناوری

زمان مطالعه

حدود ۸ دقیقه

تاریخ انتشار

۱۴۰۰/۰۵/۱۵

سرفصل‌های مقاله

مقدمه

در این مقاله به بررسی یک سناریوی خطرناک اما ممکن می‌پردازیم: آیا گوشی‌های هوشمند ما می‌توانند توسط هکرها یا سازمان‌های مخرب به ابزاری برای آسیب‌رساندن به ما تبدیل شوند؟ این موضوع به‌ویژه در شرایط جنگی یا حملات سایبری اهمیت پیدا می‌کند. در ادامه به سوالات رایج پاسخ می‌دهیم و راهکارهایی برای محافظت ارائه می‌کنیم.

مردم عادی

مطالب قابل فهم برای عموم

متخصصان

مطالب تخصصی برای کارشناسان

۱. آیا واقعاً ممکن است گوشی من منفجر شود یا آتش بگیرد؟

پاسخ: بله، ممکن است، اما به شرایط خاصی نیاز دارد. گوشی‌های هوشمند امروزی از باتری‌های لیتیوم-یونی استفاده می‌کنند که اگر بیش از حد داغ شوند یا آسیب ببینند، ممکن است آتش بگیرند یا حتی منفجر شوند. اگر یک هکر یا سازمان مخرب بتواند کنترل گوشی شما را به دست بگیرد و سخت‌افزار آن (مثل پردازنده یا باتری) را به حداکثر توان وادار کند، این خطر وجود دارد.

چرا باید نگران باشم؟

تصور کنید در یک شرایط جنگی، دشمن بتواند گوشی‌های مردم یک کشور را از راه دور داغ کند و باعث آتش‌سوزی یا انفجار شود. این می‌تواند نه‌تنها به افراد آسیب بزند، بلکه زیرساخت‌ها (مثل خانه‌ها یا خودروها) را هم به خطر بیندازد.

باتری لیتیوم-یونی

ممکن است در شرایط خاص آتش بگیرد یا منفجر شود

۲. هکرها چطور می‌توانند به گوشی من دسترسی پیدا کنند؟

پاسخ: هکرها یا سازمان‌های مخرب می‌توانند از روش‌های مختلفی برای دسترسی به گوشی شما استفاده کنند. در اینجا چند روش رایج را توضیح می‌دهیم:

  • نصب اپلیکیشن‌های مخرب: اگر اپلیکیشنی از فروشگاه‌های رسمی (مثل Google Play یا App Store) یا منابع غیررسمی دانلود کنید که حاوی بدافزار باشد، هکرها می‌توانند کنترل گوشی شما را به دست بگیرند.
  • به‌روزرسانی‌های جعلی: هکرها ممکن است به‌روزرسانی‌های نرم‌افزاری جعلی برای سیستم‌عامل یا اپلیکیشن‌ها ارسال کنند که حاوی کدهای مخرب باشد.
  • نفوذ به زیرساخت‌های شرکت‌ها: اگر هکرها به شرکت‌های بزرگی مثل گوگل، اپل یا سازندگان گوشی (مثل سامسونگ) نفوذ کنند، می‌توانند از طریق سرویس‌های رسمی (مثل Google Play Services یا iCloud) به گوشی شما دسترسی پیدا کنند.
  • شبکه‌های ناامن: اگر به وای‌فای عمومی یا شبکه‌های ناامن متصل شوید، هکرها می‌توانند داده‌های شما را شنود کنند یا بدافزار به گوشی شما تزریق کنند.
  • پیام‌ها و لینک‌های مخرب: کلیک کردن روی لینک‌های مشکوک در پیامک، ایمیل یا شبکه‌های اجتماعی می‌تواند باعث نصب بدافزار شود.
  • دسترسی فیزیکی: اگر کسی به گوشی شما دسترسی فیزیکی پیدا کند (مثلاً گوشی را بدزدد)، می‌تواند بدافزار نصب کند یا تنظیمات را تغییر دهد.

چرا باید نگران باشم؟

حتی اگر فکر می‌کنید گوشی شما امن است، هکرها می‌توانند از راه‌هایی که شما اصلاً متوجه نمی‌شوید (مثل به‌روزرسانی‌های رسمی) به گوشی شما نفوذ کنند. به‌خصوص در شرایط جنگی، این روش‌ها می‌توانند به‌صورت گسترده علیه مردم استفاده شوند.

به‌روزرسانی‌های رسمی هم می‌توانند خطرناک باشند

از شبکه‌های وای‌فای عمومی پرهیز کنید

۳. اگر شرکت‌های سازنده گوشی یا گوگل و اپل با هکرها همکاری کنند، چه می‌شود؟

پاسخ: این بدترین سناریوی ممکن است. اگر شرکت‌های بزرگی مثل گوگل، اپل یا سازندگان گوشی (مثل سامسونگ یا شیائومی) با هکرها یا یک سازمان مخرب همکاری کنند، دیگر نیازی به نفوذ یا بدافزار ندارند. آنها می‌توانند مستقیماً از طریق زیرساخت‌های رسمی (مثل به‌روزرسانی‌های سیستم‌عامل یا سرویس‌های ابری) دستورات مخرب به گوشی شما ارسال کنند. مثلاً می‌توانند پردازنده گوشی را به حداکثر توان وادار کنند، مکانیزم‌های ایمنی باتری را غیرفعال کنند و باعث داغ شدن بیش از حد یا حتی انفجار شوند.

چرا باید نگران باشم؟

در این حالت، حتی اگر شما تمام نکات امنیتی را رعایت کنید، باز هم نمی‌توانید جلوی حمله را بگیرید، چون خود شرکت‌هایی که به آنها اعتماد دارید، علیه شما عمل می‌کنند. این سناریو به‌خصوص در شرایط جنگی یا سیاسی ممکن است رخ دهد.

بدترین سناریو

همکاری شرکت‌های بزرگ با هکرها

۴. چطور می‌توانم از خودم محافظت کنم؟

پاسخ: در اینجا چند راهکار ساده و عملی برای مردم عادی ارائه می‌کنیم:

  • به‌روزرسانی‌ها را غیرفعال کنید: اگر نگران هستید که به‌روزرسانی‌های رسمی ممکن است حاوی کدهای مخرب باشند، به‌روزرسانی خودکار سیستم‌عامل و اپلیکیشن‌ها را غیرفعال کنید.
  • از اپلیکیشن‌های ناشناخته استفاده نکنید: فقط اپلیکیشن‌هایی را نصب کنید که از منابع معتبر (مثل Google Play یا App Store) دانلود شده‌اند و نظرات کاربران را بررسی کنید.
  • به وای‌فای عمومی متصل نشوید: از شبکه‌های وای‌فای ناامن دوری کنید و اگر مجبور شدید، از VPN استفاده کنید.
  • گوشی را خنک نگه دارید: اگر احساس کردید گوشی شما بیش از حد داغ شده یا باتری آن به‌سرعت خالی می‌شود، فوراً آن را خاموش کنید و در جای خنک قرار دهید.
  • لینک‌های مشکوک را باز نکنید: روی لینک‌های ناشناخته در پیامک، ایمیل یا شبکه‌های اجتماعی کلیک نکنید.
  • گوشی را در حالت آفلاین نگه دارید: اگر شرایط بحرانی است (مثل جنگ)، تا حد ممکن گوشی را در حالت هواپیما (Airplane Mode) نگه دارید.
  • از گوشی‌های ساده استفاده کنید: اگر امنیت برای شما حیاتی است، به جای گوشی‌های هوشمند، از گوشی‌های ساده (فیچرفون) استفاده کنید که قابلیت‌های پیشرفته ندارند و کمتر در معرض حملات هستند.

چرا باید این کارها را انجام دهم؟

این اقدامات ساده می‌توانند احتمال نفوذ هکرها یا آسیب دیدن گوشی شما را به شدت کاهش دهند. حتی اگر شرکت‌های بزرگ با دشمن همکاری کنند، این اقدامات می‌توانند زمان بیشتری برای شما بخرند تا از خطر دور شوید.

استفاده از گوشی‌های ساده

پرهیز از وای‌فای عمومی

غیرفعال کردن به‌روزرسانی‌ها

بخش دوم: توضیحات علمی و تخصصی برای کارشناسان

در این بخش، به بررسی دقیق‌تر مکانیزم‌های فنی و علمی این نوع حملات سایبری و روش‌های مقابله با آنها می‌پردازیم. این بخش برای متخصصان حوزه سخت‌افزار، نرم‌افزار، امنیت سایبری و مهندسی طراحی شده است.

مکانیزم‌های فنی حمله

۱. دسترسی به سخت‌افزار و کنترل آن

برای ایجاد شرایطی که منجر به داغ شدن بیش از حد یا انفجار باتری شود، مهاجم باید به لایه‌های پایین سیستم‌عامل و سخت‌افزار دسترسی پیدا کند. این دسترسی می‌تواند از طریق روش‌های زیر به دست آید:

  • دسترسی ریشه (Root Access): با روت کردن دستگاه یا سوءاستفاده از آسیب‌پذیری‌های سیستمی (مثل باگ‌های کرنل لینوکس در اندروید یا XNU در iOS)، مهاجم می‌تواند به تنظیمات سطح پایین دسترسی پیدا کند.
  • کنترل فرکانس پردازنده (CPU/GPU Overclocking): مهاجم می‌تواند فرکانس پردازنده یا واحد گرافیکی را از طریق تغییر در governorهای CPU (مثل `cpufreq` در لینوکس) به حداکثر برساند و مکانیزم‌های محدودکننده حرارتی (thermal throttling) را غیرفعال کند.
  • دستکاری ولتاژ باتری: باتری‌های لیتیوم-یونی توسط کنترلرهای شارژ (Battery Management System یا BMS) مدیریت می‌شوند. اگر مهاجم بتواند فریمور BMS را دستکاری کند یا ولتاژ شارژ را بیش از حد افزایش دهد، می‌تواند باعث شارژ بیش از حد (overcharging) و در نتیجه انفجار شود.
  • غیرفعال کردن مکانیزم‌های ایمنی: بسیاری از گوشی‌ها دارای سنسورهای حرارتی و مکانیزم‌های ایمنی (مثل قطع‌کننده‌های حرارتی یا CID در باتری) هستند. مهاجم می‌تواند با دستکاری فریمور یا سیستم‌عامل، این مکانیزم‌ها را غیرفعال کند.

۲. روش‌های نفوذ

برای اجرای چنین حمله‌ای، مهاجم باید به یکی از روش‌های زیر به دستگاه هدف دسترسی پیدا کند:

  • حمله از طریق به‌روزرسانی‌های OTA: اگر مهاجم به سرورهای OTA (Over-The-Air) شرکت‌های سازنده یا گوگل/اپل دسترسی داشته باشد، می‌تواند فریمور یا به‌روزرسانی‌های سیستمی حاوی کد مخرب منتشر کند. این کدها می‌توانند بدون اطلاع کاربر اجرا شوند.
  • حمله زنجیره تأمین (Supply Chain Attack): مهاجم می‌تواند در مرحله تولید یا توزیع، کدهای مخرب را در فریمور یا سخت‌افزار دستگاه‌ها جاسازی کند.
  • آسیب‌پذیری‌های Zero-Day: مهاجم می‌تواند از آسیب‌پذیری‌های ناشناخته در سیستم‌عامل یا اپلیکیشن‌های سیستمی (مثل Google Play Services) برای نفوذ استفاده کند.
  • حمله از طریق اپلیکیشن‌های شخص ثالث: اپلیکیشن‌های مخرب می‌توانند از طریق فروشگاه‌های رسمی یا غیررسمی منتشر شوند و دسترسی‌های سطح بالا (مثل دسترسی به سیستم یا سخت‌افزار) را به دست آورند.
  • حمله از طریق شبکه: مهاجم می‌تواند از پروتکل‌های ناامن (مثل HTTP یا DNS) یا شبکه‌های وای‌فای عمومی برای تزریق بدافزار استفاده کند.

۳. مکانیزم‌های آسیب‌رسانی

برای ایجاد شرایط خطرناک (مثل آتش‌سوزی یا انفجار)، مهاجم می‌تواند از روش‌های زیر استفاده کند:

  • افزایش بار پردازشی: اجرای حلقه‌های بی‌نهایت (infinite loops) روی پردازنده یا GPU برای تولید گرمای بیش از حد.
  • دستکاری سیستم خنک‌کننده: غیرفعال کردن مکانیزم‌های خنک‌کننده (مثل کاهش سرعت فن در لپ‌تاپ‌ها یا thermal throttling در گوشی‌ها).
  • شارژ بیش از حد باتری: دستکاری کنترلر شارژ برای افزایش ولتاژ یا جریان ورودی به باتری، که می‌تواند باعث نشت الکترولیت، آتش‌سوزی یا انفجار شود.
  • تخلیه سریع باتری: ایجاد شرایطی که باتری به‌سرعت تخلیه شود (مثل اجرای برنامه‌های سنگین) و سپس شارژ سریع انجام شود، که می‌تواند به بی‌ثباتی باتری منجر شود.

۴. محدودیت‌های سخت‌افزاری

باتری‌های لیتیوم-یونی مدرن دارای مکانیزم‌های ایمنی متعددی هستند که انفجار را دشوار می‌کنند، از جمله:

  • قطع‌کننده‌های حرارتی (Thermal Cutoff): در صورت افزایش دما، جریان باتری قطع می‌شود.
  • شیرهای تخلیه فشار (Pressure Relief Valves): در صورت افزایش فشار داخلی باتری، گازها آزاد می‌شوند.
  • کنترلرهای شارژ (BMS): ولتاژ و جریان ورودی/خروجی را کنترل می‌کنند.

با این حال، اگر مهاجم بتواند این مکانیزم‌ها را غیرفعال کند یا شرایطی ایجاد کند که این مکانیزم‌ها به‌موقع عمل نکنند (مثل افزایش ناگهانی دما)، خطر همچنان وجود دارد.

راهکارهای تخصصی برای مقابله

۱. راهکارهای نرم‌افزاری

  • استفاده از سیستم‌عامل‌های امن: سیستم‌عامل‌های متن‌باز و حریم‌خصوصی‌محور مثل GrapheneOS یا CalyxOS را نصب کنید. این سیستم‌عامل‌ها به شما اجازه می‌دهند سرویس‌های سیستمی گوگل (مثل Play Services) را حذف کنید و به‌روزرسانی‌ها را به‌صورت دستی بررسی کنید.
  • فایروال و نظارت بر ترافیک: از فایروال‌های سطح سیستم (مثل NetGuard یا AFWall+) برای بلاک کردن ترافیک مشکوک به سرورهای گوگل، اپل یا سازندگان گوشی استفاده کنید.
  • رمزنگاری و احراز هویت: از رمزنگاری قوی (مثل LUKS در لینوکس) و احراز هویت سخت‌افزاری (مثل YubiKey) برای جلوگیری از دسترسی غیرمجاز استفاده کنید.
  • بازرسی کد منبع: اگر به سیستم‌عامل یا فریمور دسترسی دارید، کد منبع را بازرسی کنید تا کدهای مخرب شناسایی شوند.

۲. راهکارهای سخت‌افزاری

  • نظارت بر سنسورها: از ابزارهای مانیتورینگ سخت‌افزاری (مثل lm-sensors در لینوکس) برای نظارت بر دمای پردازنده، GPU و باتری استفاده کنید. در صورت افزایش غیرعادی دما، سیستم را خاموش کنید.
  • استفاده از باتری‌های قابل تعویض: گوشی‌هایی با باتری قابل تعویض انتخاب کنید تا در صورت خرابی یا گرمای بیش از حد، بتوانید باتری را جدا کنید.
  • سخت‌افزارهای مستقل: از سخت‌افزارهای ارتباطی مستقل (مثل رادیوهای امن یا دستگاه‌های ماهواره‌ای) به جای گوشی‌های تجاری استفاده کنید.

۳. راهکارهای کلان (دولتی/سازمانی)

  • توسعه زیرساخت بومی: سیستم‌عامل‌ها، اپلیکیشن‌ها و سخت‌افزارهای بومی (مثل HarmonyOS در چین) توسعه دهید تا وابستگی به شرکت‌های خارجی کاهش یابد.
  • ممیزی و بازرسی: تمام دستگاه‌ها و نرم‌افزارهای وارداتی را قبل از استفاده ممیزی کنید تا کدهای مخرب شناسایی شوند.
  • شبکه‌های مستقل: از شبکه‌های ارتباطی مستقل (مثل ماهواره‌ای یا شبکه‌های محلی) به جای اینترنت جهانی استفاده کنید.

۴. راهکار در بدترین حالت

اگر فرض کنیم سازندگان گوشی، گوگل و اپل با دشمن همکاری می‌کنند، تنها راهکار، کنار گذاشتن کامل گوشی‌های تجاری و استفاده از دستگاه‌های ارتباطی دست‌ساز یا ساده (مثل رادیوهای امن) است. در این حالت، باید زیرساخت‌های ارتباطی کاملاً مستقل و قابل اعتماد ایجاد شود.

نتیجه‌گیری

این مقاله نشان داد که گوشی‌های هوشمند، در صورت نفوذ هکرها یا همکاری شرکت‌های سازنده با دشمن، می‌توانند به ابزاری خطرناک تبدیل شوند. برای مردم عادی، رعایت نکات امنیتی ساده مثل غیرفعال کردن به‌روزرسانی‌ها، دوری از اپلیکیشن‌های ناشناخته و نظارت بر دمای گوشی می‌تواند مفید باشد.

برای متخصصان، استفاده از سیستم‌عامل‌های امن، بازرسی کد منبع و توسعه زیرساخت‌های بومی ضروری است. در نهایت، آگاهی و آمادگی بهترین دفاع در برابر چنین تهدیداتی است.

اشتراک گذاری مقاله

آیا این مقاله مفید بود؟